Od 1 stycznia 2016 r. zlecenia będą oskładkowane

Od przyszłego roku zleceniobiorca pracujący na podstawie kilku umów zleceń, będzie musiał opłacać składki od tych, których podstawa wymiaru jest niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jeśli jednak łączna podstawa wymiaru składek z umów zleceń lub zlecenia z innym tytułem do ubezpieczeń wyniesie co najmniej kwotę równą minimalnemu wynagrodzeniu, wówczas zleceniobiorca nie będzie musiał odprowadzać składek od każdej umowy zlecenia. Tak stanowi ustawa z 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1831). To istotna zmiana w porównaniu do stanu dotychczasowego, gdyż aktualnie osoba pracująca na podstawie kilku umów zleceń, obowiązkowo objęta jest ubezpieczeniami emerytalno–rentowymi z tego tytułu, który powstał najwcześniej. Może ona jednak dobrowolnie, na swój wniosek, być objęta ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi także z pozostałych, wszystkich lub wybranych tytułów, albo też zmienić tytuł ubezpieczeń. W praktyce możliwość tę wykorzystuje się w ten sposób, że wybiera się umowę z najniższą podstawą wymiaru składek po to, by płacić niewielkie składki ZUS. Zabieg taki pozwala na znaczne ograniczenie kosztów pracy, gdyż pełne składki płacone są jedynie ze wskazanej umowy zlecenia (z reguły zawartej na najniższą kwotę), zaś od pozostałych zleceń opłacana jest jedynie składka zdrowotna. Ma to jednak swoje konsekwencje w razie choroby, utraty pracy (brak prawa do zasiłku dla bezrobotnych) oraz emerytury. Powyższa nowelizacja przepisów ma pomóc zmniejszyć szarą strefę.

Z dniem 1 czerwca 2015 r. zmienią się wymagania dla urządzeń ciśnieniowych i ich zespołów

Przewiduje je rozporządzenie MG z 11 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń ciśnieniowych i zespołów urządzeń ciśnieniowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 244), które dla przeprowadzenia oceny zgodności określa kategorie w funkcji wzrastającego poziomu zagrożenia z uwzględnieniem dwóch grup płynów. Pierwsza z nich obejmuje płyny w postaci substancji lub mieszanin zaklasyfikowane zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1), zaś w grupie drugiej znajdują się pozostałe płyny nieokreślone w pierwszej grupie.

Od 1 kwietnia 2015 r. z badań lekarskich skorzysta kolejny pracodawca

Takie udogodnienie przewiduje ustawa z 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1662), która zmienia treść art. 229 k.p. Od daty wejścia w życie przepisów ustawy wstępnym badaniom lekarskim nie będą podlegały także osoby przyjmowane do pracy u innego pracodawcy na dane stanowisko w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli przedstawią pracodawcy aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie, a pracodawca ten stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy, z wyłączeniem osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych.

Od tej samej daty podstawą dopuszczenia do pracy jest orzeczenie lekarskie wraz ze skierowaniem na badania

W związku ze zmianą art. 229 k.p., modyfikacji uległo także z dniem 1 kwietnia br. rozporządzenie MZiOS z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm.). Stało się to na podstawie rozporządzenia MZ z 26 marca 2015 r. zmieniającego powyższe rozporządzenie (Dz. U. z 2015 r., poz. 457). Od tej daty zdolność pracownika do pracy potwierdzana jest orzeczeniem (a nie jak dotychczas – zaświadczeniem) lekarskim. Co istotne, dokument ten nie zawiera informacji umożliwiających porównanie warunków pracy u dotychczasowego (poprzedniego) i kolejnego pracodawcy. Są one zawarte w skierowaniu na badania lekarskie (załącznik nr 3 do rozporządzenia zmieniającego), które musi zawierać m.in. opis warunków pracy uwzględniający informacje o występowaniu na stanowisku lub stanowiskach pracy czynników niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia lub czynników uciążliwych i innych wynikających ze sposobu wykonywania pracy, z podaniem wielkości narażenia oraz aktualnych wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, wykonanych na tym stanowisku/stanowiskach – należy wpisać nazwę czynnika/czynników i wielkość/wielkości narażenia. Powyższe wskazuje, iż oba dokumenty (tj. zarówno orzeczenie lekarskie, jak i skierowanie na badania lekarskie) muszą być okazywane łącznie, aby potencjalny pracodawca mógł ocenić, czy warunki występujące na danym stanowisku pracy w jego zakładzie, odpowiadają warunkom panującym u poprzedniego (aktualnego) pracodawcy. Za taką interpretacją przemawia również fakt, iż Wzór orzeczenia lekarskiego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia zmieniającego, w samym tytule dokumentu wyraźnie odnosi się do konkretnego (tj. pochodzącego ze wskazanej daty) skierowania na badania lekarskie, stanowiącego podstawę wydania danego orzeczenia lekarskiego. Również § 2 ust. 5 zmienionego rozporządzenia stanowi, iż badania profilaktyczne kończą się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku albo istnienie przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku – w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. W związku z powyższym należy uznać, że informacje zawarte w obu ww. dokumentach nawzajem się uzupełniają, a w konsekwencji powinny być przedstawiane łącznie.

Również 1 kwietnia 2015 r. wzrosła kwota odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy

Stało się to na mocy Obwieszczenia MPiPS z 26 lutego 2015 r. w prawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (M.P. z 2015 r., poz. 251). Zgodnie z tym aktem w okresie od 1 kwietnia br. do 31 marca 2016 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wynoszą:

· 757 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 punktów procentowych,

· 13.242 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego, także jeśli powstała ona wskutek pogorszenia się stanu zdrowia rencisty,

· 68.102 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego lub rencisty oraz 13.242 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na każde z tych dzieci,

· 34.051 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty inny niż małżonek lub dziecko oraz 13.242 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugiego i każdego następnego uprawnionego,

· 13.242 zł, gdy obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie inni członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, każdemu z nich niezależnie od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom.