Od 1 stycznia 2016 r. zlecenia będą oskładkowane

Od przyszłego roku zleceniobiorca pracujący na podstawie kilku umów zleceń, będzie musiał opłacać składki od tych, których podstawa wymiaru jest niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jeśli jednak łączna podstawa wymiaru składek z umów zleceń lub zlecenia z innym tytułem do ubezpieczeń wyniesie co najmniej kwotę równą minimalnemu wynagrodzeniu, wówczas zleceniobiorca nie będzie musiał odprowadzać składek od każdej umowy zlecenia. Tak stanowi ustawa z 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1831). To istotna zmiana w porównaniu do stanu dotychczasowego, gdyż aktualnie osoba pracująca na podstawie kilku umów zleceń, obowiązkowo objęta jest ubezpieczeniami emerytalno–rentowymi z tego tytułu, który powstał najwcześniej. Może ona jednak dobrowolnie, na swój wniosek, być objęta ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi także z pozostałych, wszystkich lub wybranych tytułów, albo też zmienić tytuł ubezpieczeń. W praktyce możliwość tę wykorzystuje się w ten sposób, że wybiera się umowę z najniższą podstawą wymiaru składek po to, by płacić niewielkie składki ZUS. Zabieg taki pozwala na znaczne ograniczenie kosztów pracy, gdyż pełne składki płacone są jedynie ze wskazanej umowy zlecenia (z reguły zawartej na najniższą kwotę), zaś od pozostałych zleceń opłacana jest jedynie składka zdrowotna. Ma to jednak swoje konsekwencje w razie choroby, utraty pracy (brak prawa do zasiłku dla bezrobotnych) oraz emerytury. Powyższa nowelizacja przepisów ma pomóc zmniejszyć szarą strefę.

Z dniem 1 czerwca 2015 r. zmienią się wymagania dla urządzeń ciśnieniowych i ich zespołów

Przewiduje je rozporządzenie MG z 11 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń ciśnieniowych i zespołów urządzeń ciśnieniowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 244), które dla przeprowadzenia oceny zgodności określa kategorie w funkcji wzrastającego poziomu zagrożenia z uwzględnieniem dwóch grup płynów. Pierwsza z nich obejmuje płyny w postaci substancji lub mieszanin zaklasyfikowane zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1), zaś w grupie drugiej znajdują się pozostałe płyny nieokreślone w pierwszej grupie.

Od 1 maja 2015 r. szerszy katalog cudzoziemców, którzy mogą pracować bez zezwolenia

Z tym dniem weszło w życie rozporządzenie MPiPS z 21 kwietnia 2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. z 2015 r., poz. 588), które rozszerzyło katalog osób, które mogą wykonywać pracę na terytorium Polski bez zezwolenia oraz zmieniło zasady wydawania przez powiatowe urzędy pracy zezwoleń na pracę. Z konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę, na cały rok kalendarzowy, zostali zwolnieni uczestnicy studiów stacjonarnych oraz doktoranckich.

Także od 1 maja br. zmieniły się zasady wydawania informacji przez starostów w sprawie zatrudnienia cudzoziemca

Stało się to na mocy rozporządzenia MPiPS z 1 kwietnia 2015 r. w sprawie wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca (Dz. U. 2015 r., poz. 543), które wprowadziło dwuetapowość postępowania poprzedzającego wydanie informacji starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych zatrudniającego, powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. Pierwszy etap dotyczy ograniczonego kręgu osób (Polaków i cudzoziemców), wśród których PUP poszukuje kandydatów spełniających wymagania określone w ofercie pracy. Po dokonaniu tej selekcji PUP kieruje ich do pracodawcy, po czym – w oparciu o wyniki przeprowadzonej wśród tej grupy rekrutacji – wyda informację. Jeśli jednak PUP nie zidentyfikowałby odpowiednich kandydatów, wówczas informuje o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy, na podstawie której wojewoda może zezwolić na pracę cudzoziemca. Dopiero w drugim etapie – za zgodą pracodawcy – PUP skieruje do niego osoby bezrobotne i poszukujące pracy, które nie są objęte pierwszeństwem dostępu do rynku pracy.